GECE ÂDABI - 01 EKİM 2022 - MEVLANA TAKVİMİ

Mevlana Takvimi

Her günün saatleri üçe bölünmüştür. Birincisi helâlden dünyalık kazanma saatleri, ikincisi âhiret kazanmak için malûm olan ibâdet saatleri, üçüncüsü istirahât ve uyku saatleridir. Gece, esasen istirahât için yaratılmış ve iyi kulların hususî ibâdeti geceye tahsis olunmuştur. Bu cihetle gece eğlence yapmak ve boş konuşmak meşru değildir. Yatsı namazından sonra boş söz konuşmayıp okunacak şeyleri okuyarak sağ tarafına ve mümkünse yüzü kıbleye karşı olarak uyuyan, sabaha kadar ibâdet sevâbı alır. Hadîs-i şerîf mucibince, “Abdestle yatan ibadetle gecelemiş olur. Rüyası da doğru çıkar.” “Yatmadan evvel kapıyı kilitlemek, yemek ve su kaplarının ağızlarını Besmele ile kapamak, evde ateş bırakmamak ve ışığı söndürmek, evde yalnız yatmamak, ellerinde et ve yağ kokusuyla uyumamak!” müstehâb olarak emrolunmuştur. Uyuyuncaya kadar okumağı âdet edinmek, ölürken okumağa sebeptir. Yirmi bir besmele okumak kendisinin uykuda korkmaktan ve şeytandan, evinin hırsız ve ateşten emin kalmasına sebep olur. “Eûzü Besmele ile Fatiha” her belâya karşı faidelidir. “Âyete’l-kürsî”, kendisinin ve evinin düşmandan emin olmasına sebeptir. “Amenerresûlü” okuyan, yatsı ve sabahı da cemaatle kılarsa o geceyi ihyâ sevâbı alır. “Şehidallâhü” âyetini okuyan, Kelime-i Şahâdet de getirirse Allâhü Teâlâ’nın birliğine şahit olmuş olur. Sûre-i Kehf’in sonunu okuyan istediği saatte uyanır. Hayırlı saatte uyanmayı Râbbimizden isteyelim. Sûre-i Haşr’in sonundaki âyetlerini okumak gece belâlarından emin olmağa ve îman ile ölmeğe sebeptir. Üç İhlâs okuyan bir hatim sevâbı alır. Kul-eûzü’leri okuyan şeytândan, belâlardan emin olur. Râbbenâğfirli okumak ananın, babanın ve bütün mü’minlerin rızasını kazanmağa, Salevâtı Şerife okumak da bütün peygamberleri razı etmeğe sebeptir. Hadîsle beyân olunan Bismike Rabbî...’yi ve duâsını okuyup vefat eden Cennetlik olur. Kelime-i Şahâdet de okunup uyunursa son kelime, Kelime-i Şahâdet olmuş olur. Bunların hepsini okuyamayan elinden geldiği kadarını okur. (Numan Kurtulmuş, Âmentü Şerhi, s.330)