DeLiRiuM 10. Bölüm

DeLiRiuM

''Dionysos’un insanın kasıklarında yarattığı ihtiras, onun kentlerin üzerine saldığı lanetin diğer yüzü… Dionysos öfke böceği tarafından ısırıldığında, kent halkına öyle bir lanet yağdırıyor ki, her yer toz duman oluyor. Büyük salgınlar içinde can veriyor bedenler, derilerinin altında kurtçuklar beliriyor, gözler irinle dolup kör oluyor, eller bükülüyor, parmaklar kurumuş bir ağaç dalı misali kırılıyor eklem yerlerinden, denizler çöle, çiçekler dikene, hayvanlar ve insanlar taşa dönüşüyor. Ateşler içinde yanıyor kentler. Ne kaldırım taşları ne mermer sütunlar ne de yüksek kubbeli binalar kalıyor yerli yerinde. Sadece ölüm değil bu, meydan okuması tabiatın medeniyete… Zevkin utançtan hesap sorması, esrimenin de akıldan… Karantina Adası, acı bir imge, kederli bir jest gibi boylu boyunca yatıyor suyun üzerinde. Günahların vebali değil aslında onca zulüm. İnsanın kendine biçtiği değerden daha azı değil ki olup bitenler… Ayın görünmeyen yüzüne övgüler düzen kertenkelelerin kanımıza salgıladığı dehşet mayisi bu.'' s.124