Kabul ve akış

Seda’nın Sesi

Kabul ve akışa izin vermek güvenli bir alanda tutulduğumuzu hissettiğimiz yerde olur. Güvende hissetmediğimiz yerde kontrol etme ihtiyacı doğar ve olayların bizim istediğimiz şekilde gelişmesi için durumu zorlarız. Güvenli bir alanda tutulduğumuz yerde ise sürece akışa daha rahat izin veririz. Buna izin verdiğimiz yerde sonuca odaklanmak yerine süreçte, yani “anda” kalabiliriz. Akışta var olmaya izin verdiğimiz yerde de varoluşumuzun en temel hissi olan neşe doğar. Nasıl bir doğaçlama oyununda ancak oyunun gidişatını kabul ettiğimizde oyun aktığı gibi, biz de hayatın, yaşamın içinde “evet” dedikçe yaşamımızda bir akış oluyor. Hizalı olduğumuz yerden evrenin getirdiğine “evet” diyebildikçe. Ancak bunu yapabilmemiz için güvende hissetmemiz gerekiyor. İlk başta bu güveni kendi bedenimizde bulmamız gerekiyor ve sonra hayatın içinde. Kendi hayatımızın akışına güvenebilmek ancak kendimizi özümüzle hizaya getirdikçe olur. Özünle hizalı olduğun yerden evrenin getirdiğine “evet” diyebilmek. Bu da ilk başta kendinin uzmanı olmayı gerektiriyor. Bir kişi ancak uzman olduğu konuda akışta olabilir. Yaşama ve evrene kabule geçmeden önce kendinin uzmanı olmak ve kendini kendin için en hayırlısıyla hizaya getirmiş olmak gerekir. O hizaya getirdikten sonra da akışa izin vermek yaşamla birlikte bu oyunu oynadığın yerdir. Sevgiyle kalın.