PDSK#044 Nie boję się zadawać pytań. Rozmowa z Jolantą Adamczak (podcast)

Po drugiej stronie książki

„Cześć, Ewa! Zastanawiam się nad dołączeniem do Akademii, ale obawiam się, że będę tam najstarsza. W tym roku kończę X lat. Już za późno na zmianę zawodu”. Wiesz, ile takich maili dostaję przed startem każdej edycji Akademii korekty tekstu? Za dużo. Jak myślisz, jaka liczba najczęściej pojawia się w miejscu iksa? Siedemdziesiąt, sześćdziesiąt lat? Może się zdziwisz, ale bardzo często piszą do mnie dziewczyny 40-letnie albo młodsze ode mnie.

Mam nadzieję, że ten odcinek podcastu pokaże Ci, że warto walczyć o swoje marzenia, niezależnie od wieku!

Subskrybuj: Spotify | Apple Podcasts | Google Podcasts | YouTube | Inne

Montaż: Studio Duro

Gościni odcinka: Jolanta Adamczak

Redaktorka i korektorka tekstów wszelakich. Zajmuje się tym nieco ponad dwa lata. Ukończyła AKT V, a egzamin zdała w AKT VI. Pierwszy rok pracowała pro bono, a raczej były to usługi barterowe, bo od klientek uzyskała niezłe opinie, kontakty, a jednej z pisarek zrobiła redakcję nowej powieści, tym razem w ramach usługi płatnej!

Z uwagą i zaangażowaniem uwielbia czytać, tak samo jak pomagać ludziom. Co ważne – nie znosi być na świeczniku, woli stać w cieniu, a przy tym mieć poczucie sprawstwa i wpływu na proces tworzenia i efekt.

Od wielu lat pracuje jako pedagog, terapeuta i oligofrenopedagog (w gimnazjum, szkole podstawowej, a teraz w technikum). W międzyczasie zajmowała się doradztwem zawodowym, diagnostyką pedagogiczną, tutoringiem oraz wspieraniem podopiecznych rodzin zastępczych w procesie usamodzielniania się. Od lat stara się towarzyszyć dzieciom i młodzieży w ich rozwoju, jednocześnie sama wciąż się rozwijając. Jest osobą godną zaufania i wspierającą, która potrafi pomóc, nie naruszając przy tym niczyich granic.

Jak można się domyślić, pracuje na etacie, a redakcja i korekta jest jej drugą pracą. Drugą, bo później podjętą, ale w sercu obecnie pierwszą. W pracy redakcyjnej kieruje się empatią w stosunku do autora i jego twórczości, dba o to, aby każdy tekst wyszedł spod jej rąk jak najlepszy.

Jolę znajdziesz tutaj:

• strona internetowa
• Facebook
• Instagram
• LinkedIn

Plan odcinka

1. Jak znaleźć w sobie odwagę do zmiany życia zawodowego w „dojrzałym” wieku
2. Plusy pracy pro bono
3. Odkryj własne tempo działania
4. Współpraca z self-publisherami vs współpraca z wydawnictwem
5. Największe wyzwanie w pracy korektorki
6. Wskazówki dla przyszłych kursantów Akademii korekty tekstu

Podsumowanie odcinka #044: Nie boję się zadawać pytań. Rozmowa z Jolantą Adamczak

„Czy nie jestem za stara na zmianę zawodu?” – to pytanie, które słyszę przed każdą edycją Akademii korekty tekstu. Często zadają je kobiety 40-letnie, a nawet młodsze. W tym odcinku podcastu rozmawiam z Jolantą Adamczak, która udowadnia, że na naukę i nowe zawodowe wyzwania nigdy nie jest za późno.

Jola jest babcią, korektorką i osobą, która nie boi się zadawać pytań – to właśnie ta cecha pozwoliła jej odnaleźć się w świecie korekty. Jak sama podkreśla:

„Z wiekiem nie tracimy zdolności do nauki. Wręcz przeciwnie – uczymy się mądrzej, świadomiej i z większą determinacją”.

Pierwsze kroki – praca pro bono jako sposób na zdobycie doświadczenia

Jola zaczynała swoją przygodę z korektą od pracy pro bono. Czy warto oferować swoje usługi bez wynagrodzenia finansowego? W jej przypadku był to świetny sposób na zdobycie pierwszych doświadczeń i wyrobienie sobie kontaktów. „Zyskujesz w ten sposób nie tylko umiejętności, ale też pewność siebie” – tłumaczy Jola. Dla niej ta strategia okazała się kluczowa w budowaniu kariery.

„Nie czekałam, aż ktoś mi da szansę – stworzyłam ją sobie sama”.

Własne tempo i konsekwencja w działaniu

Rozwój w nowej branży nie musi oznaczać błyskawicznych zmian. Jola działa w swoim tempie – stopniowo uczyła się nowych rzeczy, budowała swoją ofertę, zakładała stronę internetową i rozwijała social media. A dziś wygląda, jakby na Instagramie czuła się jak ryba w wodzie! Rolki i relacje Joli regularnie pojawiają się w moim feedzie!

Nawet kiedy stawiamy małe kroki, to każdy z nich przybliża nas do celu. A satysfakcja, jaką daje nauka, i świadomość, że zmierzamy w kierunku, który sami wybraliśmy, mogą być świetną motywacją. Jola podsumowuje:

„Nie porównuję się do innych – idę swoją drogą, w swoim tempie”.

Praca z self-publisherami i wydawnictwami – co wybrać?

Jola ma doświadczenie zarówno we współpracy z self-publisherami, jak i wydawnictwami, w tym z wydawnictwem Wilga. Który model pracy bardziej jej odpowiada? Jak można się spodziewać, każdy ma swoje plusy i minusy – self-publisherzy często dają redaktorom większą swobodę działania, ale wymagają przy tym bardziej kompleksowego wsparcia.

„Dzięki pracy z self-publisherami mam większy wpływ na cały proces – to dla mnie duża wartość”.

Współpraca z wydawnictwem to z kolei większa stabilność przychodów, ale i mniej elastyczności, bo trzeba się dostosować do procedur.

Dla Joli idealnym rozwiązaniem okazało się łączenie obu form – dzięki temu ma różnorodne zlecenia i zapewnioną elastyczność w pracy.

Największe wyzwania na drodze do bycia korektorką

Zmiana zawodu wiąże się z wyzwaniami – to oczywiste. Jola podkreśla, że dla niej największym wyzwaniem było przełamanie obaw przed byciem nowicjuszką. Ale przy tym dodaje:

„Nie bałam się pytać, bo wiedziałam, że to jedyna droga do nauki”.

Niepewność towarzyszy każdemu na początku nowej ścieżki kariery. Warto traktować ją jako naturalny etap rozwoju.

„Jeśli nie pytasz, nie uczysz się. A ja chciałam się uczyć – i nadal chcę!”

Wskazówki dla przyszłych korektorów

Na koniec poprosiłam Jolę o podzielenie się radami dla tych, którzy rozważają dołączenie do Akademii korekty tekstu. Pewnie się już domyślasz, co podkreśliła szczególnie mocno.

Nie bój się zadawać pytań, działaj w swoim tempie i nie czekaj na idealny moment – ten nigdy nie nadejdzie. Jeśli marzysz o pracy korektora, warto zacząć już teraz.

„Zacznij dziś. Nawet jeśli masz zrobić tylko jedną małą rzecz – to już krok do przodu”.

The post PDSK#044 Nie boję się zadawać pytań. Rozmowa z Jolantą Adamczak (podcast) appeared first on Ewa Popielarz.