Sen bir izlenimsin ve göründüğün gibi değilsin.

Başkalarının huzursuzluğu bizi ele geçireceğine, neden bizim huzurumuz onları ele geçirmesin?

Felsefe, başımız sıkıştığında sığınacağımız bir liman değil, sürekli bizimle beraber olan bir dost olmalı.

İyi bir insan olmak, iyi bir vatandaş olmak, iyi bir kardeş olmak için en önemli yol.

Kendimizi güçlü gösterme çabasının nedeni korkularımız olabilir mi? Bunların üstesinden görev bilincine sahip olarak gelebilir miyiz?

Aslında sadece bilgi içeren olaylara kendi yargılarımızı vererek, onları bizi etkileme gücüyle donattığımızın farkında mıyız?

Şans, biz hazır olduğumuzda karşılaştığımız şey midir yoksa kendi şansımızı kendimiz mi yaratırız? Nasıl davranacağımızı biz mi seçiyoruz yoksa insanların dayattıklarını mı yaşıyoruz? Şanslı, iyi ve güçlü olmayı mı tercih ediyoruz yoksa kurban olmayı mı?

Henüz rol modelleri bulamamış ya da onlarla tanışmamış insanlara rol modeli olmak bizim görevlerimizden biri olabilir mi?

Hiç zorluğun olmadığı bir hayat mı yoksa aşabildiğimiz zorluklarla kendimizi ve etrafımızı geliştirebilmek mi?

Olaylara karşı olan bakış açımızı değiştirerek yaşadığımız sıkıntıları azaltabilir miyiz?

İletişim kurma amacımız fikirlerimizi empoze etmeye çalışmak mı? Bunun yerine karşımızdakine destek olacak bir iletişim kurabilir miyiz?

Hayatımızı paylaşmamamız ve atalet içinde yaşıyor olmamız bizi buhrana sürüklüyor olabilir mi?

Pozitif tohumların bizimle birlikte olmaları, negatif tohumların da bizimle birlikte olmamaları için uygulanması gereken dört doğru çaba.

En iyi durumda doğmadığımız için haksızlığa mı uğradık? Stoacılar, tam tersi; hiç zorluk yaşamayanların aslında hiç yaşamadığını söylüyor.

İnsan, kendisine ait olmayan bir eylemden zarar görmez.

İnsanın olduğu yerde nezaket için fırsat vardır.

Uyanmamız, gözlerimizi açmamız gerekiyor ki esas görülmesi gerekenleri görebilelim.

"Bugün elimizde olan alınabilir elimizden, ama dün sahip olduğumuz şey hiçbir zaman alınamaz. Kader bizden bir şeyi alır;ama meyvesini, yararını bizde bırakır."

Bizler farkında olmadan da başkalarına birer rol modeli olmuş olabilir miyiz?

Başımıza ne gelirse gelsin, kader bize neyi uygun gördüyse görsün, doğru ve iyi olanı yapmak daima bizim elimizdedir.

Tanrı inancımız aslında nasıl? Ayı gösteren parmağa değil de aya odaklanmak gerekmez mi?

Stoacılığın kadere, bilime bakışı nasıldır? Öfkemizi körüklemek bizi daha ileriye taşır mı? Çabalarımız toplumu yükseltmek olmalıdır. Bu çabaya yardımcı olacak pencereden bakmak bizim elimizdedir.

Marcus Aurelius'a göre bizim felsefi gelişimimizi yavaşlatan 4 şey var.

Yaptığımız eylemleri inanarak mı, yoksa sadece başkalarından bir şeyler duymak için mi yapıyoruz?

Bir stoacı, doğal liderdir. Liderlik, fiziksel özelliklerle değil, inançla olur.

Bu konuşmada artık 8 aşamalı yolun son maddesindeyiz. Ancak ondan önce biraz eksiklerimizden ya da fazlalarımızdan bahsedelim.

Doğru odaklanma bizim daha mutlu bir hayat yaşamamızı sağlayacak.

Eforumuzu neye harcıyoruz ? Bizi ve etrafımızı geliştirecek şeylere mi ?

Başkalarının sana yapmalarını istediklerini yap onlara.

Doğru konuşmak, doğru dinlemek. Doğru iletişim kurmak. Bunların öneminin farkında mıyız?

Sekiz aşamalı yolun üçüncü aşamasındayız. Doğru farkındalık, hatırlamamız gereken şeyleri hatırlamaktır özetle.

Düşüncelerimiz, ruhumuzun sözleridir ve eylemlerimizin atasıdır.

Olayları biz kendi yorumlarımızla anlamlandırıyoruz. Acaba yanılıyor olabilir miyiz?

İstediklerimiz bizim için yararlı şeyler mi? Zamanımızı bizi iyileştirecek şeylere mi harcıyoruz?

Birisine öfkelendiğimizde kendimize şunu soralım: "Hiç mi iyi bir huyu yok?"

Desteklenmek elimizde değil, başkalarının elinde. Ancak başkalarını desteklemek bizim elimizde.

Yersiz korkularımızın kendi hayatımıza ve etrafımızdakilere yapabileceği etkinin farkında mıyız?

Kaybettiklerimize bir şeyler de biz ekliyor muyuz?

"İnsanın yapabileceği bir şeyse, sen de yapabilirsin!"

İyi ve adil davranmaktan daha büyük bir ödül olur mu?

Zihni gevşek bırakmanın sonuçları ve bırakmamak için öneriler

Aynı şeyleri yaparak farklı sonuçlar alabilir miyiz?

Korkularımızdan nasıl kurtulabiliriz? Onları nasıl anlayabilir ve nasıl karşı koyabiliriz?

Epiktetos, kontrolümüz altındaki tek şey olarak irademizi gösterir. Aynı zamanda bizi diğer canlılardan ayıran ve bizi biz yapan şey irade sahibi olmamızdır. Yani karar verme ve görünümleri anlamlandırma becerimiz.

Hangi durum olursa olsun, nasıl davranacağımızın kararı ve kontrolü hep bizdedir ve bunu bizden kimse alamaz.

Epiktetos kimdir? Neler yapmıştır, öğretileri, eserleri nelerdir?

Bir eylemin nedenini anlamak, onun önüne geçebilmenin en kısa ve en etkili yoludur.

Hayat bizim bakıs açımızla sekilleniyor. Bakis acımız, zamanı nasıl kullandığımızla dogrudan alakalı.

Karanlık bir geleceğe ışık olabilir miyiz?

Güçlü insanı nasıl tanımlıyoruz? Bu tanımımız doğru mu ve neden böyle tanımlıyoruz? Nasıl güçlü insan olabiliriz?