Bölüm 8: Biyolojik Saatler

BİLİM KAZANI

Ilya Piskovic tıp fakültesine henüz o sonbahar başlamıştı. Haftalık yövmiyesi ancak yol parasını karşıladığı için annesinden yadigar piyanosunu tam 200 rubleye satmış, postallarının uzun kışa dayanamayacağından korktuğu için de okulun hemen yakınında çok da matah olmayan ve sıvaları dökülen bir ev tutmuştu. Ilya’nın bütün bu hazırlıkları yapmasına hiç gerek yoktu, çünkü o kış en hürmet ettiği hocalarından biri O’nu 127 gün boyunca ışık görmeyen bir mağaraya kapattı.

Literatürde ‘mağara deneyi’ olarak anılan bu deneyin sonuçları, 1974 yılında bir makale olarak yayınlandı. Sonuçlar deneyin kendisinden de dehşetengizdi: insan vücudunda, ışıkla senkronize olsa da ondan bağımsız olarak süregiden içsel bir döngü vardı. Vücudumuzdaki bu biyolojik saat mekanizması tam 25 saate kuruluydu ve mağaralara kapatılsak, zincirlere vurulsak, Mars’a dahi ışınlansak günlerimiz 24 saate yakın işleyecekti.

Bu hafta konuğumuz, doktora çalışmasını biyolojik saatler üzerine yapmış, şimdi de retina biyolojisi araştırmalarına Harvard Tıp Fakültesi’nde devam eden Doktor Didem Göz!

Tıp öğrencilerinin kapatıldığı mağaralardan meyve sineklerinde yapılan çalışmalara; gözleri oyulan serçelerden beynimizdeki suprakiazmatik çekirdeğe (SCN) Doktor Göz ile gözün, ışığın ve biyolojik saatimizin hayatımıza etkilerini tartıştık. Bir doktorun uzmanlık alanı ve soyadı aynıysa, o doktor dinlenir!

Not: Ses miksaj kristalizatörümüz Banu Şahin’e 200 ruble ve sonsuz teşekkür borçluyuz! Bundan sonra sesimiz sana emanet.

Not 2: Ilya Piskovic hayal ürünüdür. 1974 mağara deneyleri gerçektir.

Kazana bas, porsiyonu indir!!

https://bilimkazani.files.wordpress.com/2014/01/biyolojik-saatler.mp3