NEBÎ (S.A.V.)’İN ANNE-BABASI MÜ’MİNDİRLER - 22 MAYIS 2022 - MEVLANA TAKVİMİ

Mevlana Takvimi

Abdulah b. Abbas (r.a.): “Yakında Râbbin sana verecek de memnun olacaksın.” (Duhâ s. 5) meâlindeki âyette geçen Allâh Resûlü (s.a.v.)’in memnuniyetinden maksadın, “Ehl-i beytten kimsenin cehenneme girmemesi” şeklinde olduğunu belirtmektedir. Allâh Resûlü (s.a.v.)’in doğumunu kendisine müjdeleyen Süveybe adlı câriyeyi azad eden Ebû Leheb’in, bu hareketinden dolayı her pazartesi günü cehennemdeki azâbının hafifleyecek olması, buna karşılık O (s.a.v.)’in dünyaya gelmesine vesîle olan Ebeveyn’in cehenneme girmesi, hiçbir şekilde îzah edilemez. Muhyiddin ibnü’l-Arabî (k.s.), Hz. Peygamber (s.a.v.)’in ana-babasının sadece seçilmiş hayırlılardan değil, ebrârın (iyilerin) büyüklerinden olduğunu söylemiştir. Ebeveyn-i Resûl (s.a.v.)’in Îmânlı Olduklarını Kabul Etmenin Faydaları: 1. Müslümanların kalplerini rahatlatıp huzura kavuşturmak 2. Din düşmanlarının sevinmelerine engel olmak 3. Nebî (s.a.v.)’in mutlu olduğu şeyle, sevinip mutlu olmak, 4. Bunun Resûlullâh (s.a.v)’in bir mûcizesi ve O (s.a.v.)’e has bir özellik olduğunu anlamak 5. Bu durumun Resûlullâh’ın (s.a.v) soyunun şerefinin bir göstergesi olduğunu anlamak, 6. Resûlullâh (s.a.v.)’i memnun ve râzı edecek şeylere rağbet ederek O (s.a.v.)’e yaklaşmak ve O (s.a.v.)’in şefaatine nail olmak. Âlimler, Ebeveyn’i tekfir etmenin hiçbir fayda temin etmeyeceği gibi, Allâh Resûlü (s.a.v.)’e ezâ etmek yönünden de lâneti gerekli kılacağı hususuna dikkat çekmişlerdir. Allâh Resûlü (s.a.v.)’in Ebeveyni’nin dini durumunun bilinmemesi mü’mînlerin îmânına bir zarar vermez. Fakat onların cehennemde olduklarını iddia etmek, Resûl-i Ekrem (s.a.v.)’e eziyet verir. Ayrıca bu durum kesin bir delîl olmayan hususta kimsenin tekfir edilemeyeceği gerçeği ile de çelişir. İbn Kemal (r.âleyh): “Müslümana yakışan nasıl olursa olsun Allâh Resûlü (s.a.v.) şerefini ihlâl edecek ifâdelerden dilini korumasıdır. Ebeveynin müşrik olduğunu söylemekte açık bir ihlâl vardır.” Not: Daha fazla bilgi için bkz; Tecrîd-i Sarih, c.4, s.539-551 (Abdulehad Nûri,Te’dîbü’l-mütemerrîdîn)