Bütüne yolculukta duygularının sana fark ettirdikleri ile kendine sahip çık

Seda’nın Sesi

Kendimizi şifalandırma yolunda, bütüne yolculukta yaşadığımız travmalarla yolda düşürdüğümüz, kaybettiğimiz parçalarımızı topluyoruz. Bu bütün olma yolunda yürürken kendimize sahip çıkmaya başlıyor olabiliriz. Ve bu süreçte duygularımız kendimize sahip çıkmamızı sağlıyorlar. Duygularımız kendimizi yapılandırmamızda, bizimle hizzalı olanları ve olmayanları anlamamızda yardımcı oluyorlar. Duygularımızın bize fark ettirdikleriyle kendimizi ifade ettiğimizde aslında kendimize sahip çıkıyor oluyoruz. Duygularımızın kendilerini fark ettirdikleri yerde, o durumda, konumda kendini ortaya koyma yolunda ifade edildiklerinde yapıcı olabilirler. En kötü diye adlandırılan duygular bile aslında kötü değil yapıcı olabiliyorlar. Halbuki çoğu zaman etrafımızda duygudan davranmak diye gördüğümüz, gözlemlediğimiz şey kişilerin yaralarının ve travmalarının tetiklendiği yerden can havliyle çırpınışları, yardım çağrıları, çaresizlikleri oluyor. Ve yaralarımızdan, travmalarımızdan tetiklendiğimiz yerden reaksiyon verdiğimizde hem duyulmuyoruz hem de can acıtıcı olabiliz. Yapıcı değil zarar verici olabiliyor. Ama o davranış aslında zaten duygunun ifadesi değil, kişinin taşıdığı yaranın, travmanın, acının onu tetikleyen bir durumda orantısız bir şekilde dışa vurumu oluyor. Kendini tanıdıkça, travmalarından değil, kendine verdiğinden değerden ve sevgiden kendini ifade edebilirsin. Ve burada ifade edilen duygular hem kendine olan sevgini ve değerini hem de ilişkilerini yapılandırabilir. Sevgiden, sevgiyle...